Van Kato Nero via Methoni naar Kalamata

Van Kato Nero via Methoni naar Kalamata.

In Kato Nero hebben we echt Grieks gegeten in een Restaurant waar alleen de plaatselijke bevolking komt en niemand engels spreekt. De volgende ochtend daar ook maar ontbeten en werden we verwend door de Grieken die ons herkenden van de avond ervoor. We moesten van alles proeven!!!

De weg van Kato Nero liet ons een andere kant van Griekenland zien: overal vuil en afval langs de kant van de weg, oude auto`s, koelkasten, zakken met afval eens gewoon in de greppels gegooid. Nee, hier willen we zo snel mogelijk weer weg.
Wat ons ook opviel was dat veel huizen niet afgebouwd toch bewoond worden, een teken van de recessie in Griekenland of net zo als in Portugal: werken in het buitenland en als er weer wat geld verdiend is in de vakanties verder bouwen? Ik zou het niet weten.

In Methoni aangekomen bezoeken we de ruïnes van een kasteel dat met 3 kanten in zee ligt, met erachter een Venetiaanse gracht. In de ruïnes zijn de resten van de hammams terug te vinden, er is een Venetiaans kerkje en de fundamenten van minaretten, de overblijfselen van verschillende culturen dus. Het is een combinatie van Venetiaanse, Turkse en Franse militaire architectuur. Voor de kust ligt het vesting eilandje Bourtzi, met de 16e eeuwse achthoekige toren.

Aan het strand blijven we in de camper overnachten om de volgende dag naar Kalamata door te rijden.
We volgen de kust en genieten van het mooie landschap en het uitzicht over de zee.
Kalamata is een grote en heel drukke stad waar we gelukkig niet hoeven te zijn. De kleine dorpjes en het platteland trekken ons toch meer!


Mystras

Het is onze bedoeling de 3 “vingers” van de Peloponnesos te bezoeken en hebben als we bij Kalamata aankomen de meest westelijke kust gezien. Voor we naar de middelste “vinger” met de streek Mani-Binnen gaan zullen we eerst naar Mystras rijden om geen omweg te maken.

De overblijfselen van het Byzantijnse Mystras liggen op een prachtige plek in een uitloper van het Taÿgetos gebergte, de stad werd in 1249 gesticht. Wat er nu nog te zien is, zijn de ruïnes van het kasteel, de boven- en de onderstad, verbonden door de Monemvasia poort.
We zetten de camper op een camperplaats bij de boven ingang van het kasteel en gaan te voet verder.
Het Kastrò, op de top van de bovenstad, bereiken we via een smal en steil pad en kijken uit over de mooie omgeving en over de ruïnes van de boven en beneden stad.
Het geheel bestaat uit kerken en een klooster waar nog 5 nonnen wonen in de Moni Pantanassas,
In het kerkje Agia Sofia uit 1400 zijn nog mooie fresco`s bewaard gebleven.
In de beneden stad bezoeken oa we het museum en de Metropolis, de oudste kerk van Mystras uit 1291
De ruïnes van het Despoten paleis worden op dit moment met gelden van de Europese Gemeenschap gerestaureerd, helaas konden we dat niet bezoeken.

We dwalen over de ruïnes en proberen ons te bedenken hoe het er in vroeger tijden uit gezien zal hebben, het zal erg vermoeiend geweest zijn voor de bewoners zo tegen de berg op te moeten wonen. Maar wel erg veilig voor de overheersers die de stad belaagden. Hoewel de stad in de 15e eeuw een van de grote culturele centra was waar kunstenaars uit Italië, Servië en Constantinopel naar toe trokken.
Dit blijkt uit de verschillende soorten decoraties van de kerken in Mystras.