Laura's Reis

Laura is een weekje met ons mee gereisd, zij heeft het verslag van haar vakantie geschreven.

Woensdagmorgen 5 maart ben ik vertrokken naar Marrakech. Mijn vlucht vertrok om 8.05 en ik was een dag van tevoren ingecheckt. Jasper en ik vertrokken op tijd, maar was toch wel druk op de weg. Ik zat niet geheel lekker in de auto, want stel je voor dat er een file stond.
Ik was opgelucht toen ik keurig op tijd was. Ik kon meteen door naar de gate en kon meteen inchecken voor de vlucht. Mijn koffer mocht slecht 10 kg. bevatten. Dat is net gelukt, maar moest wel pond zak snoep opofferen (lees: thuis laten), want natuurlijk moesten de beloofde pakken oude kaas voor Fred mee.
Mijn vlucht vertrok keurig op tijd en ik was zelfs eerder dan gepland in Marrakech geland. Toch nog half uur wachten voordat ik Fred en Mirjam kon begroeten.

Van Marrakech naar Safi.
Eerst gingen wij wat eten in de camper en onze eerste bestemming was Safi. Het was een mooie route met glooiend landschap en akkerbouw. Onderweg overal ezels en wagens en arbeiders op het land. De wegen zijn niet al te best, dus niet goed voor camper, chauffeur en passagiers.
Eind van de middag kwamen wij aan op de camping in Safi. Het was een rustige camping. Er liepen veel pauwen rond en ook was er een hondje die voortdurend met haar jong aan het rondvliegen en stoeien was (schattig).
Wij wilden vanaf de camping naar het verderop gelegen centrum beneden lopen en gingen de weg wat afsnijden. Toen hoorden wij knallen en losse flodders. Het bleek dat wij vlakbij een paardenfeest, genaamd Phantasia waren. Allemaal ruiters te paard die losse flodders schoten. De plaatselijke bevolking was talrijk aanwezig. Daar bleven wij even kijken.
De volgende dag gingen wij lopen richting pottenbakkerij van Safi. Leuke route, langs een grote haven. In eerste instantie liepen wij langs wat winkeltjes in de Medina. Toen kwamen wij in gesprek met een Marokkaan. Hij bleek visser te zijn en wees ons aan waar zijn restaurant lag. Deze lag gezellig vlakbij zee. Wij zeiden: wij komen later daar eten, nu is het nog te vroeg.
Toen zei hij: jullie kunnen met iemand meelopen die jullie een mooie plek zal laten zien met panoramisch uitzicht over de stad.
Wij liepen met die bewuste man mee en inderdaad. Wij kwamen op een mooie plek uit van waaruit je rondom prachtig uitzicht had. Daar even rondgekeken en toen weer naar beneden gelopen naar het eerder genoemde visrestaurant.
Wij werden daar al verwacht en wij kregen een lekkere salade en visschotel opgediend. Er wordt niet gevraagd wat je wilt, maar dat maakt niet uit, want het was echt lekker en wij hadden mooi uitzicht over zee.
Uiteindelijk zijn wij de fabriek niet ingegaan waarin de potten worden gebakken, maar wel nog even bij man gekeken die al het aardewerk beschilderde. Het lukte hem niet om iets aan ons te slijten.
Op de terugweg naar de camping hebben wij het laatste stuk een taxi genomen. Dat kost vrijwel niets hier.


Van Safi naar Essouira
De volgende dag zijn wij van Safi naar Essaouira gereden. Het eerste deel van de route was heel druk met tegemoetkomend vrachtwagenverkeer, waardoor wij werden gedwongen steeds aan de kant te gaan, want daar hebben die vrachtwagen nog nooit van gehoord. En laat de weg nu nog slechter zijn aan de zijkanten. Het asfalt is niet afgewerkt. Later werd de route rustiger. Was een mooie route.
Na enkele uren kwamen wij in Essaouira aan. De camperplaats was stampvol. Maar gelukkig laat Fred zich daardoor niet afschrikken en heeft toch een plaats weten te bemachtigen voor de camper.
Al spoedig raakten wij daar bevriend met een ‘zwerver’. Hij vroeg om kleding en sokken. Fred heeft hem 2 polo’s gegeven en onmiddellijk deed hij er een aan. Later hebben wij hem nog een banaan en koffie gegeven.
Essaouira was een leuke stad met leuke winkeltjes en het ligt ook bij vlakbij de kust. Wij zijn ook nog naar visafslag geweest en wij hebben nog verse mandarijnensap gedronken. Laat achter het tentje nu een plaatselijke dokter aanwezig zijn. Fred vroeg of zij ook een glas jus wilde. Dat hoefde zij niet. Wel zei ze tegen mij: zal ik even je bloeddruk meten. Ik vond het goed, maar waarvan ik dacht dat het geintje was, was een serieuze zaak. Achteraf wilde zij er geld voor hebben. Uiteindelijk kleinigheidje gegeven. Het goede nieuws: bloeddruk was ok.

Van Essaouira naar Ounara
De volgende middag zijn wij vertrokken naar Ounara. Dit was een mooi gelegen camping met overal het gezellige gekwetter van vogels, vooral musjes. Zij zien er hier iets anders uit dan bij ons. Wel mooi.
De volgende dag zijn wij naar Had Dra geweest. Dat is een zondagsmarkt waar ook vee wordt verhandeld. Kamelen (slechts 2 gezien), ezels , geiten en schapen. Soms wordt er niet bepaald respectvol met de dieren omgegaan. Bij de kamelen worden de poten bijeengebonden. Ook bij andere dieren worden de poten bij elkaar gebonden. Dus kunnen zij niet staan. Geiten en schapen worden aan een poot omhoog de bovenop de vrachtwagen geladen. Op zo een markt zijn er amper toeristen.

Van Ounara naar Ida-ou-Gourt.
Je gaat echt terug in de tijd in Marokko. Ook wordt je iedere nacht door minimaal 1 moskee gewekt, want deze beginnen bij zonsopgang met hun oproepen tot gebed. Nadat wij op de markt waren geweest, reden wij naar een mooie rustige camping, genaamd “Le Calme” in het kleine plaatsje Ida ou Gourt. Er stonden hier veel arganbomen, die zijn prachtig en ook typisch voor deze streek. ’s Middags ging ik alleen even lopen. Na een uurtje kwam ik terug op de camping, en toen was Fred mij toch even gaan zoeken, want hij was lichtelijk ongerust.
De volgende dag ben ik ook nog even met Mirjam gaan wandelen, terwijl Fred druk bezig was met het schoonmaken van de camper. Onderweg kwamen wij, net als overal, een geitenhoeder tegen. De geiten klommen allemaal in de arganbomen. Zo op afstand lijkt het een lekker maaltje voor ze, maar de takken hebben lelijke doornen. Daar zullen zij dan wel tegen bestand zijn. Want smullen doen ze!
Toen wij foto’s maakten, kwam de hoeder naar mij toe met een schattig klein geitje in zijn armen. Deze mocht ik ook even vasthouden voor de foto.
Bij de geiten stond er ook een dromedaris die ook onverstoorbaar aan het eten was van de arganboom. Ik kon er gewoon bijstaan en hem aanraken. Dat deerde hem niets. Hij was lekker zacht. Dat is wel leuk om zo mee te maken.
Op deze camping was ook Wifi. Ik heb daar ook nog even ge-appt en met Jasper geskyped. ’s Avonds nog een paar leuke foto’s gemaakt van vogels. Zo was er ook een Hop. Erg mooi en aparte vogel.

Van Ida-ou-Gourt naar Marrakesh
Volgende dag reden wij 160 km in totaal richting Marrakesh. Onderweg moesten wij stoppen voor politie omdat wij 10 km. Te hard hadden gereden. Wij waren geflitst. Dit kost omgerekend bijna 30 euro.
Rond 14.30 aangekomen in Marrakesh. Wij stonden op een camperplek op paar minuten loopafstand van het beroemde plein El-Fna. Wij hebben toen langs de vele souks gelopen (allemaal winkels). ’s Avonds stroomde het van de regen. Wij zijn toen naar een klein restaurantje gegaan en daar bestelden wij alledrie een Tajine. Mirjam en ik kregen ons eten tegelijk, echter Fred’s Tajine liet lang op zich wachten, dus dat was niet echt gezellig. Wij waren onderhand al bijna klaar met eten en toen kreeg hij zijn Tajine.
De volgende dag hebben wij weer door de vele souks gelopen. Wat irritant is: iedereen wil je zogenaamde de weg wijzen ergens heen en willen dan meteen er geld voor hebben. Dus je moet anderen niet met je mee laten lopen. Dat is dus iets wat herhaaldelijk en overal wordt geprobeerd.
Ook zoiets, wij gingen even kijken bij een leerlooierij waar overigens niet veel te zien was en waar wij maar heel kort waren. Als je zegt, wat kost het?, dan houden zij zich van de domme of zeggen, dat moet je zelf weten. Maar hier wilden zij achteraf maar liefst 20 euro hebben voor paar minuten kletspraat. Mirjam heeft toen kleine bijdrage gegeven, maar zij proberen je meer af te troggelen, door ook stuk met je mee te blijven lopen. Echt niet tof.
Wij kwamen ook langs een winkeltje waar zij bezig waren met vilt. Ik heb daar leuke gekleurde sloffen gekocht en een vrolijke vilten tas.
’s Middags nog een drankje gedronken ergens hoog op een terras met mooi uitzicht over het beroemde El-Fna plein. Wij zagen ook dat nu overal de tenten en kramen werden opgebouwd, waar iedereen ’s avonds kan gaan eten. Iedereen schuift dan op lange banken bij elkaar aan en overal eettentjes met bijvoorbeeld vis, maar je kunt ook je hart of neus ophalen bij een verse schapekop! Eet smakelijk. Wij kozen ’s avonds voor een visschotel aldaar.

De volgende ochtend vroeg op. Om half 8 zijn wij vertrokken richting vliegveld 6 km. verderop. Even nog een kopje koffie gedronken en toen om half 9 naar de vertrekhal. Toen ging ik naar huis en zo eindigde mijn reis op donderdag 13 maart in Marokko.

Groetjes van Laura.