De Todhra kloof

Uiteindelijk zijn we 5 dagen in Merzouga gebleven, hopende dat iedere volgende dag beter zou zijn, de wind werd wel minder maar het zand/stof bleef in de lucht hangen en zat op het laatst overal in, zelfs tussen het rubber van de koelkast deur! Een tocht op de dromedaris zat er niet in.

19 februari besloten we toch maar door te rijden naar Meski, waar we op de camping bij de “Blauwe Bron” overnacht hebben. De bron is zo genoemd omdat de in het blauw geklede mannen uit de woestijn er vroeger kwamen baden en er hun kamelen lieten drinken. Op de camping zijn diverse nomaden winkeltjes die van alles aan de man proberen te brengen. Bij aankomst wordt meteen verteld waar je de camper moet zetten en dat de thee al klaar staat, in een van de winkeltjes dus. Na deze “thee ceremonie” begint het: tapijten worden te voorschijn getrokken, djellaba’s moeten gepast worden enz.
Als je zegt dat je niets nodig hebt, wordt daar niet naar geluisterd, dus zijn we maar gewoon weggelopen en lieten een verongelijkte winkelier achter.
Volgende ochtend het zelfde ritueel: of we thee kwamen drinken, nee dus!

Na 2 dagen zijn we verder gereden naar Erfoud waar we een museum bezocht hebben en waar een mooie collectie trilobieten te koop aangeboden wordt. (Arjen, we hebben er een mooie gekocht hoor!)
Later zijn we nog naar een steenslijperij gegaan de “Usine de Marmar”. In het zuiden van Marokko bestaan de bergen uit marmer waar veel fossielen in zitten. Hier worden uit grote brokken steen, plakken gezaagd en gepolijst om er tafels van te maken. En ook hier weer een hele showroom met fossielen.

We vervolgen onze weg en komen in Er-Rachidia, een bestuurlijk en militair centrum dat aan het begin van de 20e eeuw door de Fransen is gesticht. Het is geen interessante stad en we besluiten verder te rijden via Rich naar Goulmima
Een schitterende tocht door de kloof van de rivier de Ziz die ontspringt in de Hoge Atlas en die uiteindelijk in de Sahara verdwijnt.
De weg van Rich naar Goulmina is goed te rijden, gelukkig geen piste (onverharde weg). We rijden door een schitterend gebied, soms dor en droog met kleine gehuchtjes, schaapherders met een kudde schapen en geiten, dan weer een prachtig dorp Amellago, met prachtig bloeiende amandelbomen en even verder een smalle Gorge. Dan uiteindelijk Goulmima waar we op camping Les Tamaris 3 dagen blijven.
Natuurlijk bezoeken we op zondag de plaatselijke Souk, 3 kilometer buiten het dorp gelegen. Boeren uit de bergen komen er hun koopwaar aanbieden en wij kopen er onze groenten.
Ook gaan we kijken bij de oude Skar, een aarden vesting die nog steeds bewoond wordt door boeren. Je loopt er door smalle straatjes en gangetjes onder huizen door. Ook de ezels hebben er een plaatsje tussen de huizen en op het pleintje midden in de skar staan de koeien te herkauwen, terwijl de vrouwen er in de waterloop de was doen en kinderen met zelfgemaakt speelgoed spelen.


De volgende dag (24 februari inmiddels) zijn we vanuit Goulmima weer teruggereden naar Amellago om van daaruit de Todhra kloof te verkennen.
Een schitterende tocht langs geweldige rotspartijen in allerlei kleuren al naar gelang de zon erop scheen.
Het was prachtig zonnig weer, alleen heel koud, vooral boven bij het dorpje
Ait Hani, waar de wind vrij spel had.
Hier ook weer veel bedelende kinderen zelfs kleuters die zo de weg op renden, levensgevaarlijk, ze zwaaien en roepen “bonbon bonbon” en als je niet reageert een wegwerp gebaar maken.
Verder naar Tinerhir toe kwamen we door de heel smalle kloof, de Todhrakloof, met loodrechte rotswanden die zich 300 meter verheffen boven de smalle doorgang, geweldig om te zien. Maar ook hier weer veel stalletjes om de toeristen te bewegen hun waar te kopen!
De Wadi (rivier) Todhra stroomt door de kloof en komt uit in het palmbos bij Tinerhir. waar we voor de nacht een camping opzochten.

Dit was het weer voor nu, volgende verslag zal gaan over Boulmaine du Dades met weer een schitteren de kloof, maar eerst weer even rust en alle indrukken laten inwerken.

Tot dan, groeten van ons uit een schitterend Marokko!