Van Zagora naar Merzouga

Nog maar een keer proberen het verslag van onze reis te maken!

7 februari zijn we in Zagora aangekomen en werden met open armen ontvangen door Mobarrak, onze gids naar de woestijn van Chicaca van vorig jaar.
We hebben hem onze foto’s laten zien, prachtig vond hij ze en wilde er meteen een paar op zijn facebook, we zullen het zeker doen!
In Zagora zijn we naar de “gezellige” souk geweest en hebben er aan het kraampje weer de heerlijke vers geperste jus d’orange gedronken.

Na 5 dagen zijn we weer door gereden, nu naar een gebied waar we nog niet eerder geweest waren, onze eerste stop was Nekob, een klein plaatsje met 45 Kashba’s ( versterkte huizen met 4 torens op de hoeken), mooi gerenoveerd en ook nieuw gebouwde. We vonden er een camping en gingen daarna het dorp verkennen. Daarna natuurlijk een kopje koffie op een terrasje. Daar zagen we allemaal kinderen langs komen en een gebouw binnen gaan.
Nieuwsgierig als ik ben moest ik toch wel even weten wat daar was! Fred bleef lekker op het terras zitten en ik ben gaan kijken, het bleek een school.
Kleuters zaten in een klas en ja hoor dikke pret: wat kwam dat rare mens nou doen? De juf vond het wel grappig. Toen ik weer naar buiten ging kwam de “conciërge” naar me toe en vroeg me mee te komen, hij bracht me naar de kamer waar een paar leraren theepauze hadden. Ik moest mee thee drinken!
Zij vertelden mij ondertussen dat dit een school is voor kinderen van 3 tot 10 jaar. De kinderen krijgen behalve rekenen en schrijven onderwijs in Arabisch, Berber, en Franse taal, zelfs al vanaf 3 jaar als ze net op school zitten.
Vandaar dat ik in het kleuterklasje alleen maar bankjes om op te zitten met een tafeltje ervoor zag staan, geen poppenhoek of puzzels, ook geen zandbak maar zand hebben ze buiten al genoeg. Een heel andere benadering als bij ons, maar de leraren waren reuze trots op hun mooie school!

Na 2 dagen zijn we weer verder gegaan. Het gebied waar we doorreden was afwisselend rotsachtig, dor en droog met dan weer Arganbomen waar de dromedarissen zich aan tegoed deden: het begin van de woestijn!
In Alnif , dat bekend is bij geologen om de bodem uit het precambium (meer dan 550 miljoen jaar oud) worden fossielen, de trilobieten gevonden, de eerste dieren met een gezichtsorgaan!
We bezochten er een winkeltje waar de eigenaar ons veel vertelde over de historie van het gebied en de trilobieten. (En ja hoor……… ze kon het weer niet laten!)

We reden weer verder, de weg was hard aan een nieuwe laag asfalt toe, diepe gaten en kuilen met af en toe een aan flarden gereden autoband langs de kant van de weg, dat beloofde niet veel goeds. Ook campings kwamen we niet tegen zodat we maar doorgereden zijn naar Merzouga, waar we doodmoe van de rit aankwamen.
Op de camping werd ons meteen verteld dat er ‘s avonds een muziekavond zou zijn: Afrikaanse Djembe. We hebben ervan genoten ondanks de vermoeidheid!

Merzouga met zijn Erg Chebbi, een duinenrij van 20 km lang en 8 km breed, we hebben er de eerste dag heerlijk in de zon gewandeld en foto’s gemaakt, gelukkig maar, want de volgende dag stak er een zandstormpje op, 1 dag zou het duren vertelden ze op de camping. Prima dan zouden we de dag erna een tocht op een dromedaris kunnen maken naar de top van het 100 meter hoge duin om de zonsondergang te bewonderen…… Maar helaas het stormpje werd een heuse zandstorm, met af en toe een druppel regen erbij. Alles zat onder het zand, buiten de camper, maar ook binnen. Het knarst af en toe tussen je tanden!
Gelukkig is het nu iets minder geworden, de wind is gaan liggen maar het zand zweeft nog in de lucht en een tocht op de dromedaris zit er niet in denk ik.
We zien wel, dat komt misschien nog wel een keer! Eerst maar eens kijken hoe het weer morgen is.

Maar dat lezen jullie in het volgende verslag wel weer.

Groetjes en liefs van ons,

Fred en Mirjam.