Onze tocht door de woestijn
Door: Mirjam en foto`s Fred
Blijf op de hoogte en volg campermediterra
24 Januari 2013 | Marokko, Zagora
Lieve allemaal
Het is teveel om allemaal te vertellen, jullie zullen toch echt moeten wachten tot we weer thuis zijn! We beleven hier zoveel!
Van Taroudant zijn we via Taliouine en Agdz naar Zagora gereden, de voorlaatste stad naar de woestijn.
We hadden van een Marokkaanse man in Agdz gehoord dat er in Zagora een mooie camping is van waaruit deze tochten naar de woestijn in een 4x4 auto georganiseerd worden, met een overnachting in een berbertent. We zijn er naar toe gegaan en werden hartelijk ontvangen, men had onze komst al aangekondigd.
Het bleek inderdaad een mooie camping “le Jardin de Zagora” prachtig aangeplant met bloemen en mooie struiken en bomen. We hadden het hier in Marokko nog niet zo gezien.
Op de camping aangekomen hebben we afgesproken dat we op maandag 21 jan. de tocht zouden maken. De camper kon gewoon op de camping blijven staan, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Om 9 uur moesten we klaar staan en Gaia mocht mee. Maar ook een zaklamp en een tandenborstel en handdoek, verder werd voor alles gezorgd.
We kregen een chauffeur en een gids mee.
Wat volgde was zo’n unieke ervaring, die we zeker niet hadden willen missen.
Eerst met de grote 4x4 auto vanuit Zagora naar Tamagroute waar we een heel oude Koranbibliotheek met 4000 manuscripten van vele eeuwen oud bekeken hebben. Daarna de ondergrondse Kasbah waar het buiten zomers 50 gr wordt en binnen in de kasbah zo’n 20 gr. Verder was er een pottenbakkerij waar 7 families het traditionele aardewerk met groen glazuur maken op zeer ambachtelijke wijze, dus alles met de hand en in kleine lemen oventjes.
Er omheen liepen kleuters waar we zelfgemaakte figuurtjes van kregen maar die dan ook een dirham hoopten te krijgen.
Daarna ging de tocht ging verder naar de woestijn, we kwamen door een schitterend gebied, een oase met palmbomen die in de zandduinen groeiden.
Even later reden we weer door een dor landschap waar de grond bedekt was met zwarte stenen en dan weer een rotsachtig gebied maar ook prachtige duinen. Zo verschillend dat alles, onvoorstelbaar, en steeds weer die veranderende kleuren!!!
Om 1 uur kwamen we bij een aantal berbertenten aan, waar we een heerlijke maaltijd kregen. Daarna ging de tocht verder de woestijn in, onvoorstelbaar mooi.
Om 4 uur kwamen we bij ons nachtverblijf aan, eerst thee, en daarna moesten we het hoogste duin beklimmen voor de zonsondergang.
We dachten die zon gaat toch nog niet onder? Maar het duin bleek zo hoog dat we er een uur over deden om op het hoogste duin te komen, zeer inspannend!!
We kwamen er op tijd aan om een schitterende zonsondergang te zien, en te genieten van de immense stilte die daar heerste.
Terug in het kamp hebben we weer van een heerlijke Tajine genoten waarna we bij het kampvuur naar de trommelmuziek hebben geluisterd die onze gids samen met Fred en de andere mensen die in het kamp woonden maakten.
We hebben goed geslapen.
De volgende morgen was het vroeg dag want we moesten de zonsopgang bewonderen, gelukkig was onze gids druk met het ontbijt zodat we zelf het duin op mochten en daar in de verte een aantal dromedarissen ontdekten, hier worden ze kamelen genoemd heel vreemd!
We zijn er naar toe gelopen maar durfden niet al te dicht in de buurt te komen, foto’s hebben we wel gemaakt, schitterend en dat om half 7 smorgens en met een temperatuur van zo’n 7 gr.
Na het ontbijt zijn we weer vertrokken voor weer een rit in de woestijn waarbij we ook naar fossielen gezocht hebben, ooit was de woestijn immers een zee!
We kwamen nog een echte auto ralley tegen waarbij de auto’s flink door het zand scheurden en we haastig een andere route moesten kiezen.
De terugtocht ging via Mhamid, het laatste dorp voor de woestijn, (de weg stopt daar ook werkelijk) via weer een mooie weg terug naar de camping waar nadat we ons gedoucht hadden, de couscous alweer op ons stond te wachten.
Al met al een schitterende tocht, waar we Moubarak, onze gids heel dankbaar voor zijn!!
Veel liefs van ons vanuit de woestijn!
Fred en Mirjam
Het is teveel om allemaal te vertellen, jullie zullen toch echt moeten wachten tot we weer thuis zijn! We beleven hier zoveel!
Van Taroudant zijn we via Taliouine en Agdz naar Zagora gereden, de voorlaatste stad naar de woestijn.
We hadden van een Marokkaanse man in Agdz gehoord dat er in Zagora een mooie camping is van waaruit deze tochten naar de woestijn in een 4x4 auto georganiseerd worden, met een overnachting in een berbertent. We zijn er naar toe gegaan en werden hartelijk ontvangen, men had onze komst al aangekondigd.
Het bleek inderdaad een mooie camping “le Jardin de Zagora” prachtig aangeplant met bloemen en mooie struiken en bomen. We hadden het hier in Marokko nog niet zo gezien.
Op de camping aangekomen hebben we afgesproken dat we op maandag 21 jan. de tocht zouden maken. De camper kon gewoon op de camping blijven staan, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Om 9 uur moesten we klaar staan en Gaia mocht mee. Maar ook een zaklamp en een tandenborstel en handdoek, verder werd voor alles gezorgd.
We kregen een chauffeur en een gids mee.
Wat volgde was zo’n unieke ervaring, die we zeker niet hadden willen missen.
Eerst met de grote 4x4 auto vanuit Zagora naar Tamagroute waar we een heel oude Koranbibliotheek met 4000 manuscripten van vele eeuwen oud bekeken hebben. Daarna de ondergrondse Kasbah waar het buiten zomers 50 gr wordt en binnen in de kasbah zo’n 20 gr. Verder was er een pottenbakkerij waar 7 families het traditionele aardewerk met groen glazuur maken op zeer ambachtelijke wijze, dus alles met de hand en in kleine lemen oventjes.
Er omheen liepen kleuters waar we zelfgemaakte figuurtjes van kregen maar die dan ook een dirham hoopten te krijgen.
Daarna ging de tocht ging verder naar de woestijn, we kwamen door een schitterend gebied, een oase met palmbomen die in de zandduinen groeiden.
Even later reden we weer door een dor landschap waar de grond bedekt was met zwarte stenen en dan weer een rotsachtig gebied maar ook prachtige duinen. Zo verschillend dat alles, onvoorstelbaar, en steeds weer die veranderende kleuren!!!
Om 1 uur kwamen we bij een aantal berbertenten aan, waar we een heerlijke maaltijd kregen. Daarna ging de tocht verder de woestijn in, onvoorstelbaar mooi.
Om 4 uur kwamen we bij ons nachtverblijf aan, eerst thee, en daarna moesten we het hoogste duin beklimmen voor de zonsondergang.
We dachten die zon gaat toch nog niet onder? Maar het duin bleek zo hoog dat we er een uur over deden om op het hoogste duin te komen, zeer inspannend!!
We kwamen er op tijd aan om een schitterende zonsondergang te zien, en te genieten van de immense stilte die daar heerste.
Terug in het kamp hebben we weer van een heerlijke Tajine genoten waarna we bij het kampvuur naar de trommelmuziek hebben geluisterd die onze gids samen met Fred en de andere mensen die in het kamp woonden maakten.
We hebben goed geslapen.
De volgende morgen was het vroeg dag want we moesten de zonsopgang bewonderen, gelukkig was onze gids druk met het ontbijt zodat we zelf het duin op mochten en daar in de verte een aantal dromedarissen ontdekten, hier worden ze kamelen genoemd heel vreemd!
We zijn er naar toe gelopen maar durfden niet al te dicht in de buurt te komen, foto’s hebben we wel gemaakt, schitterend en dat om half 7 smorgens en met een temperatuur van zo’n 7 gr.
Na het ontbijt zijn we weer vertrokken voor weer een rit in de woestijn waarbij we ook naar fossielen gezocht hebben, ooit was de woestijn immers een zee!
We kwamen nog een echte auto ralley tegen waarbij de auto’s flink door het zand scheurden en we haastig een andere route moesten kiezen.
De terugtocht ging via Mhamid, het laatste dorp voor de woestijn, (de weg stopt daar ook werkelijk) via weer een mooie weg terug naar de camping waar nadat we ons gedoucht hadden, de couscous alweer op ons stond te wachten.
Al met al een schitterende tocht, waar we Moubarak, onze gids heel dankbaar voor zijn!!
Veel liefs van ons vanuit de woestijn!
Fred en Mirjam
-
24 Januari 2013 - 23:52
Ineke Bomhof:
GEWELDIG!!!!!
Ik schrijf jullie in het weekend per mail verder.
Liefs,
Ineke -
25 Januari 2013 - 14:18
Gerdadegraaf:
leuk verhaal,,,, mooie foto,s,,, ik ben zo benieuwd wat jullie nog meer gaan beleven. waar ben je nu ?? en ik weet echt welke foto er op de cover van HET boek komt. misschien tot ziens. -
25 Januari 2013 - 14:31
Reina Van Vulpen:
Hallo,
Wat een leuk verhaal en wat een schitterende foto's! Vooral die met de afdrukken in het zand en de foto's van de kamelen/dromedarissen...
Maar het gevoel wat jullie erbij hebben gehad is denkmik niet te beschrijven, een unieke ervaring!
Heel veel plezier verder. Wij vertrekken morgen voor een weekje naar de sneeuw, iets minder heet dan bij jullie :-).
Groetjes Goos en Reina -
26 Januari 2013 - 11:17
Nienke:
Wauw!... de foto's zijn zo mooi!!
Dat wordt een mooi album! -
26 Januari 2013 - 14:05
Linda En Arjen:
Wauw! Wat een gave reis en mooie foto's! Dit zal jullie altijd bij blijven, mooie ervaring! Geniet nog lekker van de warmte daar!
Liefs -
26 Januari 2013 - 16:15
Marga:
Ik heb zitten wegdromen bij de foto's, geweldig.
Het lijken wel beelden uit de natuurboeken van fotograaf Frans Lanting. [kijk maar eens op internet]
Bij zo'n reis vergeet je alle sores, had niet gedacht dat het zo mooi zou zijn en wat een geweldige schrijfster ben je Mirjam!
Tja, zit niets anders op dan dat wij maar een wereldreis met de boot gaan maken, grapje.
In ieder geval over een paar weken zitten we in de sneeuw, nu ook natuurlijk, maar morgen wordt het hier 8º dus is het snel afgelopen.
Geniet nog heerlijk van al het bijzondere en tot het volgende verslag.
Liefs, Frank en Marga -
26 Januari 2013 - 20:54
Leentje:
Schitterende foto's. Ben er zelfs een beetje jaloers op (ik ben zelf ook een foto freak) Geniet van alles wat jullie meemaken en zien. Sla het op, op de gevoelige plaat van je ziel.
Lfs, Leentje -
27 Januari 2013 - 17:40
Paul En Ans Van Der Heijden:
Hoi Mirjam en Fred,
Wat een geweldig verhaal hebben jullie! Ik ga ook overwegen om er naar toe te gaan. Bijv. Door te vliegen naar de Canarische eilanden en dan oversteken dan ben ik al bijna op jullie meest zuidelijke punt. Ik zie dat dit verslag de meeste reacties tot nu toe levert. Dus ik doe er nog maar een bij. Dat kaartje bij julie verslag is helder, je komt steeds dichter bij de islamitische gordel in Afrika, zo je niet daar al in zit! Merk je daar iets van? Marokko heeft zich achter de Franse inval in Mali geschaard. Wij zijn benieuwd hoeveel kilometers jullie al gereden hebben . Luitjes , goede reis verder! Groeten Paul en Ans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
